عید رمضان آمد و ماه رمضان رفت

صد شکر که این آمد و صد حیف که آن رفت

اللهم انزل علینا مائدة من السماء تکنون لنا عیدا لاولنا و آخرنا و آیة منک  «عید در لغت از ماده عود به معنى بازگشت است، و لذا به روزهایى که مشکلات از قوم و جمعیتى بر طرف مى‏شود و بازگشت ‏به پیروزیها و راحتى‏هاى نخستین صورت می گیرد عید گفته مى‏شود، و در اعیاد اسلامى به مناسب اینکه در پرتو اطاعت‏ یک ماه مبارک رمضان و یا انجام فریضه بزرگ حج، صفا و پاکى فطرى نخستین به روح و جان آدمیان باز مى‏گردد، و آلودگى‏ها که بر خلاف فطرت است، از میان مى‏رود، عید گفته شده است و از آنجا که روز نزول مائده روز بازگشت ‏به پیروزى و پاکى و ایمان به خدا بوده است‏ حضرت مسیح (ع) آن را عید نامیده، و همانطور که در روایات وارد شده نزول مائده در روز یکشنبه بود و شاید یکى از علل احترام به روز یکشنبه در نظر مسیحیان نیز همین بوده است، و اگر در روایتى که از امام على(ع) نقل شده مى‏خوانیم «و کل یوم لا یعصى الله فیه فهو یوم عید» هر روز که در آن معصیت ‏خدا نشود روز عید است‏» نیز اشاره به همین موضوع است، زیرا روز ترک گناه، روز پیروزى و پاکى و بازگشت‏به فطرت نخستین است.

پس از حدود یک ماه روزه داری و پرهیز از خوردن و آشامیدن و سایر محرمات و شستشوی جان در زلال زیبای رمضان با رؤیت هلال ماه شوال توفیق یک ماه روزه داری و حضور در خیل مهمانان برگزیده الهی و اجازه حضور بر سر خوان گسترده رب العالمین را جشن می گیریم و خدا را شکر می کنیم که لیاقت همراهی با بندگان شایسته اش را نصیبمان نمود چرا که به شکمبارگان و غافلین از یاد خدا اجازه حضور در این مهمانی و نشستن بر سر سفره رحمت و مغفرتبی پایانش داده نمی شود.

دوباره بایستی چشم به راه رمضانی دیگر و فرصتی دوباره باشیم تا باز اجازه ورود به درگاه جانان یابیم و دل را در دریای فیاض معرفتش جلا دهیم و با تمسک به قرآن و اهلبیت به سوی سرچشمه هستی رهنمون شویم.

خداوندا شیرینی حضور در زمره بندگان شایسته ات را نصیبمان کن و جرعه ای از رحمت بی پایانت را در کاممان ریز تا با توکل بر تو و لطف بی منتهایت تا رمضانی دیگر به یاد تو باشیم و کاری جز رضایت ذات اقدست انجام ندهیم.  ان شاءالله