پوکی استخوان موقعی اتفاق می افتد  که در اثر تخریب بافت استخوانی، توده‏ای استخوان کاهش یابد که در نهایت ممکن است  به شکستگی استخوان منجر ‏شود

توده‏ی استخوانی هر فرد معمولاً در 30 تا 35 سالگی به بیشترین حد خود می‏رسد. پس از این سن، کم شدن توده استخوان به صورت یک روند طبیعی آغاز می‏شود. در واقع با افزایش سن، مقدار استخوانی که تخریب می‏شود، بیشتر از مقداری است که ساخته می‏شود. اگر بتوانیم ساختمان داخلی بافت استخوانی را با میکروسکوپ ببینیم، در حالت طبیعی، شبیه کندوی عسل است که با تخریب بافت استخوانی در این کندو اندازه‏ی حفره ها و فضاهای خالی بزرگتر می‏شود و به عبارتی پوک‏تر می‏شود. بدین ترتیب، استخوانها نازک و شکننده تر می‏شوند، به حدی که به راحتی و حتی بدون علت می‏شکنند.(مخصوصاً در ناحیه سر استخوان ران که در گودی استخوان لگن جا دارد، ستون مهره‏ها و مچ دست).

زمان یائسگی در زنان عامل خطر دیگری برای پوکی استخوان است، به طوریکه بعضی، عملاً پوکی استخوان را فقط بیماری دوران یائسگی می‏دانند. هنگام یائسگی، مقدار هورمون های زنانه در بدن زنان خیلی کم می‏شود. پایین آمدن این هورمون در خون، باعث از دست دادن قدرت و استحکام استخوانها و پوکی آنها می‏شود. پوکی استخوان، بیماری خاموش نیز نامیده می‏شود، زیرا ممکن است بیماران متوجه هیچ علامتی نشوند. طی سالها ممکن است استخوانهای این افراد از دست رفته، اما ندانند که پوکی استخوان دارند، تا زمانی که ناگهان یکی از استخوانهایشان در اثر کوچکترین ضربه یا اتفاق بشکند. بعضی مواقع، وجود برخی از بیماریهای متابولیک مثل پرکاری تیروئید، کم کاری غدد جنسی، آرتریت روماتوئید، یا مصرف بعضی از داروها مثل کورتونها و لووتیروکسین(داروی ضد کم کاری تیروئید) باعث کم شدن قدرت استخوانها و در نتیجه پوکی آنها می‏شود.
سن شروع پوکی استخوان 
  در زنان پوکی استخوان چهار برابر مردان دیده می‏شود. در سالهای بعد از یائسگی، مخصوصاً در سالهای اول، معمولاً قدرت استخوانها با سرعت زیادی کاهش می‏یابد. سپس این سرعت کم می‏شود ولی روند پوکی استخوان ادامه می‏یابد. زنان، مخصوصاً آنها که در سنین بالای 60 سال قرار دارند بیشترین مبتلایان به پوکی استخوان‏اند. در مردان با افزایش سن، کاهش ناگهانی و عمده‏ی هورمونهای جنسی، چنان که در زنان اتفاق می‏اافتد، پیش نمی‏آید. کاهش تراکم وقدرت استخوان در آنها خیلی آهسته‏تر اتفاق می‏افتد. اما در 65 تا 70 سالگی، زنان و مردان با یک سرعت دچار ژوکی استخوان شده واستخوانهای خود را از دست می‏دهند.

علائم  پوکی استخوان  
چنان که قبلاً گفته شد، ممکن است دچار پوکی استخوان باشیم، بدون آن که از بیماری خود اطلاع داشته باشیم. به همین سبب است که پوکی استخوان ”بیماری خاموش“ و یا ”بیماری بی‏سر و صدا“ نامیده می‏شود. در مراحل اولیه‏ی بروز پوکی استخوان، علائم آن به ندرت ظاهر می‏شود، که این ظاهر نشدن علائم تشخیص بیماری را دشوار می‏کند.
پوکی استخوان در مراحل بعد موجب بروز مسائل زیر می‏گردد:
- شکستگی خود به خود یا با کمترین ضربه بر استخوانها مخصوصاً در نواحی ران و لگن، کمر و ستون مهره‏ها که غالباً این اولین علامت است.
- کمر درد شدید در نقطه‏ای خاص که نشانه شکستگی ست.
- قوز پشت که موجب انحنای پشت یا قوز درآوردن می‏‎شود.
- کوتاه شدن قد.
بعضی از محققان عقیده دارند افتادن دندانها در سالهای بالا نیز ناشی از همین پوکی استخوان است
 وقتی بیماری خیلی شدید باشد، فشارهای خفیفی مثل خم شدن به جلو، بلند کردن اجسام، عطسه یا سرفه کردن می‏تواند باعث شکستگی مهره شود. شکستگیهای ناحیه لگن، معمولاً در اثر زمین خوردن و سقوط کردن فرد رخ می‏دهند. این شکستگی‏ها در بین شکستگیهای دیگر از همه بدتر است، زیرا می‏تواند حتی خطر مرگ در پی داشته باشد. نیمی از افرادی که هم زنده می‏مانند معمولاً تا آخر عمر دچار ناتوانی بوده، چنانچه نمی‏توانند بدون انجام مراقبتهای دایمی یا پرستاری دیگران زندگی کنند و برای همه‏ی عمر به عصا یا چهار پایه‏های مخصوص راه رفتن افراد معلول (واکر) نیاز دارند.
کوتاه شدن قد، روند طبیعی افزایش سن است، ولی چنانچه کاهش قد قابل توجه بیش از 5/2 سانتی‏متر باشد(نسبت به 20 سالگی)، ممکن است همین مساله، اولین علامت پوکی استخوانها باشد.
به هر ترتیب چنانچه بیش از یکی از علائم بالا در شما هست حتماً به پزشک مراجعه کنید. به خاطر داشته باشید که ممکن است هیچ علامتی مشاهده نشود ولی به پوکی استخوان دچار شده باشیم. پس بهترین راه، پیشگیری از بروز پوکی استخوان است.
عوامل مستعد کننده پوکی استخوان
عوامل مستعد کننده‏ای که قابل کنترل نیستند:
- جنسیت: زنان بسیار بیشتر از مردان به پوکی استخوان و شکستگی ناشی از آن دچار می‏شوند.( در واقع 4 برابر آقایان). زیرا زنان از ابتدا تراکم استخوان کمتری دارند و بیشتر هم عمر می‏کنند.
- سن: با افزایش سن احتمال بروز پوکی استخوان بیشتر می‏شود.
- شروع یائسگی: استروژن هورمون زنانه‏ای است که از کاهش توده‏ی استخوان جلوگیری می‏کند. تولید استروژن در تخمدانها بعد از یائسگی متوقف می‏شود، در نتیجه، از دست رفتن توده‏ی استخوان تسریع می‏شود. زنانی که یائسگی زود رس دارند (قبل از 45 سالگی)، مانند بانوانی که تخمدانهای آنها را با جراحی برداشته‏اند بیشتر در معرض ابتلا به پوکی استخوان‏اند.  
- سابقه‏ی خانوادگی: وراثت بر مقدار استخوانهای شما و سرعت از دست دادن آنها تأثیر دارد، اگر مادر شما شکستگی لگن یا مهره، ساعد و... داشته باشد، احتمال ابتلای شما به شکستگی 2 برابر افراد دیگر است.
- استخوان‏بندی ظریف و کوچک: بانوانی که دارای استخوانهای کوچک بوده، کوتاه قد و یا لاغراند، به خاطر وجود توده‏ی استخوانی کمتر، مستعد بروز پوکی استخوان‏اند.
- نژاد: بانوان اروپایی شمالی یا افراد ساکن آسیای جنوب شرقی، بیشتر در معرض ابتلا به پوکی استخوان‏اند.
-  بیماریها: بیماریهایی نظیر بیماری تیروئید، پاراتیروئید، غدد جنسی، و غدد فوق کلیوی می‏توانند به پوکی استخوان منجر شوند.
عوامل خطری که می‏توانید آنها را کنترل کنید:
- وزن: وزن کم بانوان بسیار لاغر باعث کم شدن قدرت استخوان هم می‏شود (زنانی که دارای اضافه وزن‏اند، معمولاً در معرض خطر نیستند ولی احتمال ابتلا به ناراحتی‏های دیگر در آنها زیادتر است.)
- بی تحرکی: فعالیت نداشتن، کاهش توده‏های استخوان را تسریع می‏کند. ورزش مناسب به افزایش مقدار استخوان و سلامت بیشتر شما کمک می‏کند.
- کمبود کلسیم در برنامه‏ی غذایی: کلسیم استخوانها را قدرتمند می‏کند. اگر به قدر کافی کلسیم مصرف نمی‏کنید بدن شما سلولهای استخوانی را تخریب می‏کند تا کلسیم مورد نیاز خود را از آنها به دست آورد.
- سیگار کشیدن: زنانی که سیگار می‏کشند بیشتر از آنها که سیگار نمی‏کشند به پوکی استخوان دچار می‏شوند.
عوامل خطر دیگر:
این عوامل عبارتند از:
بعضی داروهای تجویزی نظیر کورتن که در درمان آرتوروز و آسم استفاده شود ( از دکتر خود در این مورد سئوال کنید). 
- برنامه‏ی غذایی پر پروتئین
- کمبود ویتامین دی 
راههای تشخیص بیماری

معاینه جسمانی:
معاینه وسابقه‏ی پزشکی کمک می‏کند تا مشخص شود آیا در معرض بیماری پوکی استخوان هستیم یا نه؟ پزشکتان می‏تواند به شما کمک کند تا برنامه‏ی پیشگیری برای خود تعیین کنید
پرتوهای X و عکسهای رادیولوژی:
معمولاً برای تشخیص پوکی استخوان از رادیولوژی استفاده نمی‏شود، ولی گاهی اوقات، وقتی به دلایل دیگری عکس رادیولوژی گرفته می‏شود، پوکی استخوان را که نسبتاً زیاد باشد هم در فرد مشخص می‏کنند.
آزمایشهای سنجش تراکم استخوان
انجام این آزمایشها فعلاً برای تشخیص و پی‏گیری درمان پوکی استخوان، دقیقترین روش است. اطلاعات لازم را از پزشکتان بپرسید. این آزمایش؛ معمولاً، 3 تا 5 سال یک بار تکرار می‏شوند تا روند پوکی استخوان و احتمالاً درمان آن مشخص شود. همراه این آزمایش برای بار اول، معمولاً یک سری آزمایشهای عمومی هم از فرد گرفته می‏شود تا از سلامتش اطمینان یابند. به هر حال به یاد داشته داشته باشید که تشخیص پوکی استخوان خیلی ساده نیست و در بیشتر موارد وقتی تشخیص داده می‏شود که فرد دچار شکستگی شده است. بنابراین بهترین راه، پیشگیری از بیماری پوکی استخوان است.
برای جلوگیری از پوکی استخوان چه باید کرد؟
1)دریافت کلسیم و ویتامین دی کافی
2)ترک سیگار
3)داشتن فعالیت فیزیکی مداوم و متعادل (مثلاً حداقل 30 دقیقه پیاده‏روی روزانه)

4)خانمهای یائسه‏ای که دارای عوامل مستعد کننده‏ی پوکی استخوان هستند و افراد مبتلا به بیماریهای تیروئید باید با پزشک خود در این باره مشورت کنند.