آیت‌الله سید محمدمهدی دستغیب در ماه ربیع‌الاول سال 1303 ه.ش در خانواده‌ای روحانی، اهل تقوی و دیانت در شهر شیراز چشم به جهان گشود.
پدر بزگوار وی آقا سید محمدتقی دستغیب از روحانیون برجسته شیراز و یکی از علمای زمان خویش بودند و نیز جد شریف ایشان آقا سید هدایت الله دستغیب از بزرگان و اعاظم شیراز بوده‌اند.
آیت‌الله سید محمدمهدی دستغیب 20 روز پس از تولد پدر خود را از دست دادند و از وجود پدر محروم گشتند. اما لطف الهی و حکمت خداوندی تقدیر را اینگونه رقم زده بود و به مصداق این بیت که «خدا گر ز حکمت ببندد دری ز رحمت گشاید در دیگری» برادر بزرگ‌تر ایشان پس از درگذشت پدر بزرگوارشان، سرپرستی خانواده را برعهده می گیرد.
برادر بزرگ ایشان سید عبدالحسین دستغیب که بعدها، یکی از مفاخر بزرگ شیراز و فارس به حساب آمد و باعث مباهات عالم اسلام به ویژه خطه عالم‌پرور و اسلام دوست فارس شد، مایه دلگرمی خانواده بود که گرچه پدری مهربان و دلسوز را از دست داده‌اند، اما برادری کاردان، لایق و حامی خانواده را دارند که با اتکا به خداوند و حمایت‌های این برادر نازنین با مشکلات زندگی، دست و پنجه نرم کنند و با دلگرمی و امید روزگار بگذرانند.
از این رو بود که پس از درگذشت پدر بزرگوار، سرپرستی برعهده سید عبدالحسین فرزند بزرگ خانواده قرار گرفت. هم او که همواره در سختی‌ها و مشکلات زندگی یار و حامی افراد خانواده بود. با وجودی که بیش از 12 سال از عمر ایشان نمی‌گذشت، توانست با تحمل بار سختی‌ها و دشواری‌های زندگی، به خوبی از عهده حل مشکلات برآید و هدایت خانواده را به سوی کمال و تعالی به دست گیرد.
دوران طفولیت وی به سرپرستی شهید آیت‌الله دستغیب با فراز و نشیب‌های گوناگون آن زمان و فداکاری‌های دیگر افراد خانواده با همه رنج‌ها و مشقات زندگی آن روزگار سپری شد. استعداد سرشار و ذوق فراوان ایشان از همان دوران کودکی نمایان بود و پر واضح و آشکار است فردی که در دامان مادری فداکار و تحت سرپرستی برادری عالم و اندیشمند همچون شهید آیت‌الله دستغیب و از خاندانی با پیشینه سیادت، دیانت، سخاوت و زعامت پا به عرصه وجود گذارد و تربیت شود، به عنوان یک روحانی روشن ضمیر، خوش قلب و با صفایی شناخته می‌شود که بعدها نامش بر تارک بزرگان دیار فارس بدرخشد و وجود پر برکت آستان مقدس احمدی و محمدی(ع) در زمان تولیت ایشان به چنین سطحی از آبادانی می‌رسد که در هیچ یک از ادوار گذشته اینگونه نبوده است که در این باره و فعالیت‌های ایشان در فصلی جداگانه تحت عنوان تولیت و فعالیت‌های معظم‌له گفته خواهد شد که بحث در این خصوص ما را از گفتار اصلی در این بخش دور می‌دارد.
باری ایشان پس از طی دوران ابتدایی و مقدماتی در شیراز به دلیل علاقه به مسائل شرعی، دینی و عرف معمول آن روزگار و برخورداری از نبوغ و استعداد خارق‌العاده و به تشویق برادر خود شهید آیت‌الله دستغیب برای تلمذ از محضر اساتید و علمای بزرگ و برجسته روزگار خویش مصمم می‌شود تا به حوزه علمیه نجف اشرف در عراق رهسپار شود.
حوزه علمیه نجف در آن زمان بزرگترین مرکز علوم و معارف اسلامی و از حیث نشر و گسترش فرهنگ اسلامی قلب عالم اسلام به حساب می‌آمد که در خود بزرگان بی‌شماری در حوزه علم و فرهنگ و معارف اسلامی پرورش داد.
آیت‌الله سید محمد مهدی دستغیب به نجف اشرف عزیمت کرد تا از درس و محضر بزرگان فن در آن دارالعلم عظیم کسب فیض کند. رفتن به نجف اشرف در گذشته کار چندان آسانی نبود و دشواری‌هایی به لحاظ امور مرزی و روادید و سایر مسائل داشت که ایشان در بخش خاطرات ماندگار به این موضوع اشاره کرده‌اند. چند سالی از عمر گرانبهای ایشان در نجف اشرف می‌گذرد و از محضر بزرگانی چون آیات اعظام خویی و سید عبدالهادی شیرازی بهره‌مند می‌شوند.
بعد از طی دوران تحصیل علوم دینی و برخورداری از فیض برکات علمای بزرگ در جوار بارگاه مقدس و ملکوتی مولی الموحدین، حضرت علی ابن ابیطالب(ع) و بهره‌مندی از روش‌ها و منش‌های اساتید، با کوله باری از تجربه برای ادامه تحصیلات حوزوی به شهر مقدس قم عزیمت می‌کند تا در آنجا نیز از فیوضات معنوی بزرگانی چون آیت‌الله العظمی بروجردی، اعلی‌الله مقامه و آیت‌الله العظمی اراکی بهره جوید و خویشتن را برای ارشاد و راهنمایی مردم دیندار و حقیقت جوی دیار خویش آماده کند.
ازدواج و تشکیل خانواده
به گفته خود آیت‌الله پس از گذشت دو سال از دوران تحصیل در نجف اشرف به ایران، مراجعت می‌کند. در مدتی که در ایران و شهر شیراز بودند بحث ازدواج پیش می‌آید. قبلاً خانواده ایشان مقدمات کار را فراهم کرده بودند. آشنایی با خانواده‌ای اهل علم و دیانت موسوم به فال اسیری که آیت‌الله آقا سید محی الدین فال اسیری پدرخانواده از رجال اهل علم، تقوی و مبارز بودند. آیت‌الله سید محمدمهدی دستغیب با صبیه ایشان ازدواج می‌کنند که حاصل این ازدواج وجود فرزندان پاکدامن، نجیب و فرزانه‌ای است.
آیت‌الله سید محمدمهدی دستغیب پس از ازدواج و تشکیل خانواده مجدداً برای ادامه تحصیل به نجف اشرف باز می‌شوند. آیت‌الله سید محمدمهدی دستغیب پس از فراغت از تحصیلات در نجف اشرف و کسب فیوضات معنوی برای تکمیل تجربیات و آموخته‌ها و سیراب شدن از دریای علم و معنویات به شهر مقدس قم مشرف می‌شوند و درجوار مرقد پر فیض کریمه اهل بیت حضرت معصومه(س) از محضر بزرگان این دیار بهره های بسیار می‌برند.
پس از آنکه در این شهر بهره‌های کافی از علم و دانش و تجربه را نصیب خود می گردانند به زادگاه خود، شیراز مراجعت می‌کنند تا مردم حق جو و شریف شیراز از وجود ایشان بهره‌مند شوند.
ایشان در یکی از مساجد معروف شیراز به موعظه و ارشاد مشغول می‌شوند و در کنار برادرشان شهید عبدالحسین دستغیب به مبارزه علیه ظلم و فساد رژیم حاکم می پردازند و علاوه‌بر آن به تدریس علوم دینی در حوزه علمیه نیز مشغول می‌شوند. ایشان در طول مبارزات مردمی علیه حکومت فاسد وقت در کنار سایر روحانیون همواره پیشتاز بودند و از هیچ کوششی در این راه دریغ نداشتند. بعد از پیروزی انقلاب اسلامی به رهبری امام خمینی(ره)، آیت‌الله سید محمدمهدی دستغیب از طرف ایشان به سمت تولیت آستان مقدس احمدی و محمدی(ع) منصوب شدند.
تولیت سابق آستان مقدس احمدی و محمدی(ع) از زمان تصدی این مسئولیت فعالیت‌ها و کارهای عدیده ای در تمامی زمینه‌ها اعم از فرهنگی، عمرانی، رفاهی، توسعه، امورخدام، موقوفات و نذورات، درمانی، خدماتی و غیره را به نحو احسن و بسیار شایسته‌ای مدیریت فرموده‌اند که مشروح این فعالیت‌ها در جای خود آورده خواهد شد.
آیت‌الله دستغیب چهارم فروردین‌ماه بر اثر کهولت سن و بیماری در نجف اشرف درگذشت. ایشان تا اسفندماه 1392 تولیت آستان مقدس احمدی و محمدی را بر عهده داشت.
