راستی گاهی با خود اندیشیده اید اولین مسجدی که در ایران ساخته شده کدام است و در کجا واقع شده است؟

همه مسلمانان می دانند که اولین مسجد ساخته شده در دنیای اسلام مسجد قباء در شهر مقدس مدینه است ولی کمتر کسی از ساخت اولین مسجد در ایران اطلاعی دارد.

چندی پیش در یکی از روزنامه ها مطلبی دیدم که مسجد جامع عتیق شیراز ساخته شده در سال 281 هجری قمری را به عنوان اولین مسجد ساخته شده در استان فارس معرفی کرده بود. از دیدن آن مطلب به شدت تعجب نمودم زیرا مساجد دیگری در استان فارس را سراغ داشتم که نزدیک به دو قرن زودتر از مسجد جامع عتیق شیراز ساخته شده اند و قطعا آنها هم اولین مسجد ساخته شده در فارس نیستنند.

مسجد جامع اسیر واقع در مرکز بخش اسیر از شهرستان مهر از جمله مساجدی است که بنابر اسناد معتبر همچون فارسنامه ناصری و جغرافیا و اسامی دهات کشور و ... در سال 90 هجری قمری ساخته شده است .اگر حتی این مسجد را نیز اولین مسجد ساخته شده در فارس بدانیم با روحیه مسلمانان و سوابق تاریخی آنان در تضاد خواهد بود.

در دین اسلامی که نبی مکرم اسلام (ص) به محض ورود به مدینــه النبی اقدام به ساخت پایگاه توحیدی و مسجد نمود چگونه ممکن است شیفتگان و پیروان شایسته آن بزرگ مرد در ایرانی که عاشقانه و با آغوش باز پذیرای آئین رهایی بخش اسلام شده اند حدود 75 سال پس از ورود اسلام به این سرزمین شروع به ساخت مسجد نموده باشند؟!

مسلما تا قبل از ساخت مسجد جامع اسیر نیز مساجدی در استان فارس ساخته شده است.

راستی وضعیت فعلی مسجد هزار و سیصد ساله جامع اسیر چیست؟

این مسجد که تا کنون چندین بار بازسازی شده است در سالهای قبل از انقلاب در اثر بی توجهی سردمداران رژیم گذشته و غفلت افراد محلی تخریب و به جای آن مسجد جدیدی در محل اولیه مسجد بنا نهاده شده و آن همه شکوه و تاریخ جاویدان و معماری زیبای اسلامی و منحصر به فرد به تلی از خاک مبدل شده است .

در حال حاضر و از مدتها قبل به همت گروهی از مؤمنین برای احیای این اثر ارزشمند اسلامی اقدام شده و با مراکز متعددی مکاتبه شده است ولی متاسفانه همچنان این یادگار ارزشمند دورانهای گذشته به صورت نیمه کاره و معطل باقی مانده است چون هیچ فرد یا سازمانی مسؤولیت بازسازی و تامین هزینه های ساخت آن را متقبل نمی گردد.

جا دارد که مسؤلین نهادهایی همچون ادره اوقاف و امور خیریه ،سازمان میراث فرهنگی،سازمان تبلیغات اسلامی و دهها موسسه دیگر به خود آمده و در راه حفظ و احیای این اثر گرانبها گام بردارند .به طور قطع آیندگان این سهل انگاری و بی توجهی ما را در مورد حفظ میراث فرهنگی و مساجد ارزشمند و تاریخی مان نخواهند بخشد.

در این باره هرچه زودتر اقدام نمائیم بهتر است زیرا زمانی متوجه خسارت و از دست دادن سرمایه های جاویدانمان خواهیم شد که دیگر فایده و ارزشی برایمان نخواهد داشت.